De eerste cryptomunt werd meer dan 10 jaar geleden al uitgevonden. Sinds het begin van het internet en het magnifieke idee van Jeff Bezos om Amazon.com te beginnen (gelukkig werd het geen Cadabra, wat op Kadaver lijkt) waren betalingen een groot probleem, vooral fraude.
Creditcards werden in de jaren 50 uitgevonden om het probleem van het bij je hebben van geldzakken op te lossen. De allereerste was de Diners Card, waar ik vandaag de dag nog steeds klant van ben.

[...]

Hierdoor kon de verkoper snel de creditcardinformatie kopiëren en een kopie aan de klant geven om het ter controle te ondertekenen. Het meest bekende kenmerk was het zoef-klik-geluid.

Voordat dit grappige apparaat om het betaalproces te voltooien werd uitgevonden, werd alles met de hand gedaan, wat heel lang duurde. Ik kan me nog herinneren dat klanten in de rij aan het klagen waren: “Oh nee, niet weer een met een creditcard. Nu moeten we nog langer wachten.” En dat klopte, de verkoper moest de papieren erbij pakken, alles netjes opschrijven, de identiteit en de handtekening van de klant verifiëren, en dat kostte veel tijd. Contant betalen was in vergelijking een snel en makkelijk proces — zoveel mogelijkheden voor verbetering voor slimme ondernemers.

De moeder van alle cryptovaluta’s bestaat alweer ruim tien jaar.
Al vanaf het begin van het internet was betalen een groot probleem, zeker sinds het glorieuze idee van Jeff Bezos om een bedrijf genaamd Amazon.com op te richten (eerst had hij de naam Cadabra bedacht, maar daar zag hij vanaf omdat die teveel doet denken aan een kadaver). Een van de grootste problemen was fraude.
In de jaren 1950 werd de creditcard uitgevonden om te zorgen dat we niet langer tassen vol met geld hoefden mee te sjouwen. De allereerste was de Diners Card, waar ik tot op de dag van vandaag bij aangesloten ben.

[...]

Hiermee kon de verkoper de creditcardgegevens heel snel op een velletje papier overbrengen en de klant een afschrift geven om te ondertekenen. Het apparaatje was direct herkenbaar aan het zoef-klik-geluid.

Vóór de uitvinding van dit zonderlinge machientje ging een creditcardbetaling nog gepaard met handgeschreven papieren – een tijdrovend proces. Ik weet nog hoe mensen in de rij achter me verzuchtten: “Oh nee, weer iemand met een creditcard. Dit gaat héél lang duren”. En dat was ook zo: de verkoper moest de formulieren erbij pakken, alles netjes leesbaar opschrijven, de handtekening en de identiteit van de klant controleren... Dat kostte allemaal een hoop tijd. Daarmee vergeleken verliep een contante betaling snel en simpel. En er was volop ruimte voor slimme ondernemers om met verbeteringen te komen.