ProZ.com translation contests »
26 translation contest: "Game on" » English to Albanian » Entry by Daniela Pjetri


Source text in English

Translation by Daniela Pjetri (#32158) — Winner

Computer games were, at one time, unified. We didn’t even have the term “casual game” in 1993, let alone the idea that a first-person shooter (then an unnamed genre) could be considered a “hardcore title.” There were people who played computer games, and people who didn’t. People who got way into golf or Harpoon or hearts or text adventures — those were the “hardcore” players, in that they played their chosen field obsessively.

When Myst and the CD-ROM finally broached the mass market, this ecosystem was disrupted. Myst had, Robyn Miller makes clear, been designed to appeal to non-gamers. It sold to them. Enthusiast magazines like Computer Gaming World couldn’t set the taste for the industry anymore: there were millions buying games who didn’t read these magazines. An entirely new breed of player. In this situation, what could be more natural than concocting an us-and-them formula? In a very real way, it was already true.

The great narrative of Myst is that the “hardcore” game press and playerbase lambasted it when it launched. Disowned it. A slideshow, they called it. Abstruse, idiotic puzzles; pretty graphics and not much depth. “Critics and hardcore game players universally panned it as a slide-show that had little actual gameplay interaction”, claimed PC Gamer’s Michael Wolf in 2001.That same year, a columnist for Maximum PC recalled Myst as a “tedious code-breaking and switch-throwing mess”, and saw its then-new remake realMYST as “a pointed reminder of why the press dumped on the original so heavily when it came out.”
Dikur, lojërat kompjuterike qenë të njëjta. Madje dhe termin “lojë e rastësishme’ nuk e kishim në 1993-in, pa përmendur idenë se i pari-njeri gjuajtës (si dhe një gjini e papërcaktuar) mund të cilësohej si “një titull i fortë”. Kishte njerëz që luanin lojëra kompjuterike, dhe njerëz që nuk luanin. Njerëz që jepeshin pas golfit apo Harpoon-it apo zemrave a teksteve dashurore – këta ishin lojtarë "të fortë", për faktin se luanin në fushën e zgjedhur si të fiksuar.

Kur Myst-i dhe CD-Rom-i përmbysën tregun kudo, ky ekosistem u shpërbë. Myst-i ishte krijuar për jo-lojtarët, siç e shpreh qartë Robyn Miller-i. Blihej prej tyre. Revistat entuziaste si Computer Gaming World nuk mund të vendosnin më për guston në industri: me miliona blerës nuk i lexonin këto revista. Një brez i tërë me lojtarë të rinj. Çfarë mund të ishte më e thjeshtë, në këtë gjendje sesa vendosja e një formule ne-dhe-ta? Në një farë mënyre, kjo tashmë ishte e vërtetë.

Historia marramendëse e Myst-it është se shtypi i lojërave “hardcore” dhe mbizotërues e kritikuan kur ai u hodh në treg. E përbuzën. E quajtën veçse një shfaqje e pamjesh. Pamje pa lidhje, të errëta; grafikë tërheqës por të cekët. “Kritikët dhe lojtarët e lojërave të forta në një kor e renditën si një slide-show që kishte shumë pak lojë interaktive”, u shpreh Michael Wolf-i lojtar kompjuterik në 2001. Në të njëjtin vit, një gazetar i Maximum PC-së e riquajti Myst-in një “thyes-kodesh të lodhshëm dhe një rrëmujë hidh-e-prit”, dhe duke parë ri-ngritjen e realMyst-it si një ‘vërejtje me vend pse shtypi e braktisi fare origjinalin kur ai u hodh në treg.”


Discuss this entry